inornatus

inornatus
ĭn-ornātus, a, um, adj., unadorned (syn. incomptus):

mulieres,

Cic. Or. 23, 78; cf.

capilli,

Ov. M. 1, 497; 5, 472;

and, crines,

id. ib. 9, 3:

Lysias tenuis atque inornatus,

Cic. Or. 9, 29; so Quint. 4, 2, 46; 8, 3, 50; 59 al.:

nomina et verba,

plain, common, Hor. A. P. 234:

non ego te meis Chartis inornatum silebo,

uncelebrated, id. C. 4, 9, 31.— Adv.: ĭnornātē, without ornament, inelegantly:

dicere,

Auct. Her. 4, 31, 42.— Comp.: inornatius scribere, Fronto ad Verum Imp. ep. 1 med. Mai.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”