- inornatus
- ĭn-ornātus, a, um, adj., unadorned (syn. incomptus):
mulieres,
Cic. Or. 23, 78; cf.capilli,
Ov. M. 1, 497; 5, 472;and, crines,
id. ib. 9, 3:Lysias tenuis atque inornatus,
Cic. Or. 9, 29; so Quint. 4, 2, 46; 8, 3, 50; 59 al.:nomina et verba,
plain, common, Hor. A. P. 234:non ego te meis Chartis inornatum silebo,
uncelebrated, id. C. 4, 9, 31.— Adv.: ĭnornātē, without ornament, inelegantly:dicere,
Auct. Her. 4, 31, 42.— Comp.: inornatius scribere, Fronto ad Verum Imp. ep. 1 med. Mai.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.